Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το άστρο του Δαυίδ



Με αφορμή τα γεγονότα στην Καβάλανα σημειώσουμε εδώ μερικά μόνο για το θέμα.... με την ελπίδα η ανθρωπότητα να πάψει να ματώνει εξαιτίας της θρησκευτικής πίστης. 

Το άστρο του Δαυίδ είναι και δικό μας άστρο. Ο Δαυίδ είναι και δικό μας ιερό πρόσωπο. Ας μην ξεχνάμε ότι κόσμημα και καρδιά του Ψαλτηρίου είναι οι Ψαλμοί του και εμείς τον αποκαλούμε Προφήτη και Βασιλέα Δαβίδ. 
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς ανέτειλε ως άστρο εξ Ιακώβ και αυτό αποτυπώνεται στο Βιβλίο των Αριθμών 27:17 και φυσικά ας μην ξεχνάμε ότι για μας τους Χριστιανούς από το "σπέρμα" του Δαυίδ κατάγεται σαρκικά ο Χριστός αφού η Παναγία ανήκει στην γενιά του και η Βασιλεία του Χριστού άρα και της γενιάς του Δαυίδ περιγράφεται ως αιώνια στον 88ο Ψαλμό (ὤμοσα Δαυΐδ τῷ δούλῳ μου· ἕως τοῦ αἰῶνος ἑτοιμάσω τὸ σπέρμα σου καὶ οἰκοδομήσω εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τὸν θρόνον σου) αλλά και στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιο, 1, 31-33.... τα υπόλοιπα φοβικά και δεισιδαιμονικά αλλά και απαράδεκτα προσβάλουν την ιστορική μνήμη και το δικαίωμα καθενός στην πίστη του. 


ΥΓ Φυσικά το άστρο του Δαυίδ δεν είναι 5 άλφα αλλά "6 άλφα" αν θέλετε να το πάτε και εκεί.... για την ακρίβεια είναι δύο Δ το ένα προς τα πάνω προς τον πνευματικό κόσμο και το άλλο προς τα κάτω προς τον υλικό κόσμο ή ο συμβολισμός με τρίγωνο των δύο γραμμάτων αρχικού και τελικού του ονόματος Δαυίδ στα Εβραϊκά  דָּוִד 

.... αυτά και τω Θεώ δόξα.





Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αγιογραφώντας την Θεοτόκο - κείμενο της αγιογράφου Μαρίας Σκηνίτη

Ο εικονογραφικός τύπος της Θεοτόκου εικονίζεται στον χώρο της Εκκλησίας στο τέμπλο του Ναού και μέσα στο Ιερό σαν πλατυτέρα, μεσολαβήτρια ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Χριστό. Όλοι οι εικονογραφικοί τύποι της Θεοτόκου είναι παραλλαγή της Πλατυτέρας και της Οδηγήτριας. Η παράδοση θέλει τον Απόστολο Λουκά να την ζωγραφίζει πρώτος. Το «σοβαρό και γλυκό εικόνισμα», όπως αποκαλεί ο Φώτης Κόντογλου την εικόνα Της, δεν έχει κανέναν εικαστικό χαρακτήρα. Το πρόσωπό Της λεπτό, με βλέμμα που χαρακτηρίζεται από χαρμολύπη, μακριά λεπτά φρύδια σε σκουροκόκκινη απόχρωση, λεπτή μύτη, μικρό στόμα και ο κεκρύφαλος, το μαντήλι δηλαδή, κρύβει τα μαλλιά της. Λαιμός μακρύς, λεπτά χέρια και μικρά αυτιά. Τα γεμάτα χαρμολύπη μάτια Της κοιτάζουν με αγάπη και εγκαρτέρηση, η λεπτή μύτη δείχνει ευθύτητα και αρχοντιά, τα λεπτά χείλη, εγκράτεια και σοβαρότητα. Τα καλυμμένα μαλλιά, σωφροσύνη και σεμνότητα. Το χρώμα του ρούχου Της, βαθύ κόκκινο. Τρία αστέρια που φέρει πάντα, ένα στο κεφάλι

Γενεές δεκατέσσερεις ή τι γυρεύουν μερικές πόρνες και μοιχαλίδες στην γενεαλογία του Ιησού;

Γιατί στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου αναφέρονται ανάμεσα σε τόσους άνδρες και τέσσερεις προγόνισσες του Ιησού; Υπάρχει κάτι που «δεν πάει καλά» με εκείνες; Μήπως κάτι θέλει να μας πει ο Ευαγγελιστής και βεβαίως η Εκκλησία που επέλεξε να διαβάζεται αυτό το απόσπασμα μια Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα; Την Κυριακή προ των Χριστουγέννων η Εκκλησία τιμά τους άγιους προπάτορες, την γενεαλογία του Χριστού. Από Αδάμ την διαβάζουμε στον Λουκά και από Αβραάμ στον Ματθαίο. Το Ευαγγέλιο του Λουκά ξεκινά από τον Ιωσήφ τον μνηστήρα της Μαρίας, αναφερόμενο στις γεννήσεις: «Καὶ αὐτὸς ἦν ὁ Ἰησοῦς ὡσεὶ ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος, ὤν, ὡς ἐνομίζετο, υἱὸς Ἰωσήφ, τοῦ Ἡλί» [1] και του του Ματθαίου από τον Αβραάμ: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». [2] Στόχος βεβαίως των Ευαγγελιστών, οι οποίοι πρώτα απευθύνουν τα κείμενά τους στις κοινότητες των εξ Ιουδαίων Χριστιανών, είναι να πείσουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας και ότι στο πρόσωπό Του εκπληρώνονται οι προφητείες τη