…Ως γαρ υιός τεχθείς
και ως αμνός αχθείς,
και ως πρόβατον σφαγείς,
και ως άνθρωπος ταφείς,
ανέστη εκ νεκρών ο Θεός,
φύσει Θεός ων και άνθρωπος.
Ός έστι τα πάντα,
καθ’ ό κρίνει νόμος,
καθ’ ό διδάσκει λόγος,
καθ’ ό σώζει χάρις,
καθ’ ό γεννά πατήρ,
καθ’ ό γεννάται υιός,
καθ’ ό πάσχει πρόβατον,
καθ’ ό θάπτεται άνθρωπος,
καθ’ ό ανίσταται Θεός.
Ούτος έστιν Ιησούς ο Χριστός,
ού η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν
Μελίτων Σάρδεων, ομιλία Περί Πάσχα
και ως αμνός αχθείς,
και ως πρόβατον σφαγείς,
και ως άνθρωπος ταφείς,
ανέστη εκ νεκρών ο Θεός,
φύσει Θεός ων και άνθρωπος.
Ός έστι τα πάντα,
καθ’ ό κρίνει νόμος,
καθ’ ό διδάσκει λόγος,
καθ’ ό σώζει χάρις,
καθ’ ό γεννά πατήρ,
καθ’ ό γεννάται υιός,
καθ’ ό πάσχει πρόβατον,
καθ’ ό θάπτεται άνθρωπος,
καθ’ ό ανίσταται Θεός.
Ούτος έστιν Ιησούς ο Χριστός,
ού η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν
Μελίτων Σάρδεων, ομιλία Περί Πάσχα
-->
Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το σπίτι
θάλασσα ολούθε μπαμπακιά ο Απρίλης
κι όσο χωνόμαστε μες στα πλατάνια
τόσο σωπαίναν δε φυσούσε
μόνο που με κοιτάζαν από μέσα μου
νωπά τα μάτια της απ’ τα κεριά
και σφύριζα θυμάμαι το Χριστός Ανέστη.
Ο ουρανός που λίγο πριν αστροφορούσε
σ’ άσπρο σεντόνι γύριζε και σε βρεγμένο.
Δυο βήματα απ’ τη βρύση ο αδερφός της,
έσταζε το βρακί και το παγούρι του
―Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε
κόντευε χρόνο πεθαμένος.
Γύρισε να μας δει κι έφεξε ο τόπος
σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε τη νύχτα.
Χριστός Ανέστη
Μιχάλης Γκανάς
από το Μαύρα Λιθάρια, Καστανιώτης 1993
-->