Είναι αλήθεια ότι γίνεται πολλή κουβέντα αυτές τις μέρες, όπως
και κάθε χρόνο, για το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων αλλά και της Πρωτοχρονιάς.
Δυο εορτών σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετων μεταξύ τους που μόνο ημερομηνιακά προσεγγίζουν.
Η Πρωτοχρονιά είναι μία πανάρχαια γιορτή που σηματοδοτεί την
αλλαγή του έτους και εορτάζεται σε κάθε τόπο σε διαφορετική ημερομηνία και με διαφορετικό τρόπο. Η 1η
Ιανουαρίου αποτελεί αρχή του έτους στον δυτικό κόσμο και καθιερώθηκε από τον Ιούλιο
Καίσαρα το 46 π.Χ. Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το θέμα ΕΔΩ.
Η εορτή των Χριστουγέννων επισήμως εικάζεται ότι αρχίζει να
εορτάζεται ξεχωριστά από τα Θεοφάνεια τον 4ο αι. επί Πάπα Ιουλίου Α'
(337-352) οπότε και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25η Δεκεμβρίου, ημέρα εορτασμού των
γενεθλίων του Μίθρα και της εορτής του ακατανίκητου Θεού Ήλιου.
Με την επικράτηση της χριστιανικής θρησκείας ως επίσημης της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έγινε προσπάθεια, συχνά βίαιη και πάντως με
σκληρότατους νόμους, αφενός να ξεριζωθούν οι παγανιστικές δοξασίες και εορτές
και αφετέρου να επανανοηματοδοτηθούν όσες από αυτές επιβίωσαν με Χριστιανικό νόημα
και περιεχόμενο.
Στην πορεία των σχεδόν δύο χιλιετιών αυτό έγινε κατορθωτό
αλλά με την απόλυτη σχεδόν επιβίωση των παγανιστικών ή αρχαίων παραδόσεων μέσα
σε Χριστιανικό ένδυμα.
Η θεσμική εκκλησία δηλαδή αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει
αποδεχόμενη ή ανεχόμενη αυτές τις εορτές, αφού δεν μπορούσε να τις σβήσει, εντάσσοντάς
τες στον κύκλο του εκκλησιαστικού έτους – π.χ 12ήμερο, Τριώδιο κλπ.
Ωστόσο μπροστά στο ερώτημα: Τι ακριβώς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;
Η απάντηση είναι: Την Γέννηση του Χριστού.
Η ημερομηνία είναι αφορμή.
Το περιεχόμενο στους αιώνες θα το δίνει ο καθένας από εμάς
προσωπικά, αφού η σχέση με το υπερβατικό και με τον χριστιανικό Τριαδικό Θεό είναι
απόλυτα προσωπική.
Εξάλλου η υμνογραφία -πάντα ορθά δογματίζουσα και ψάλλουσα τον
λόγο της αληθείας- λέει: «Χριστός γεννάται.»
Γεννάται ο Χριστός χωρίς χρόνο και χωρίς ημερομηνία. Αφού
και ο χρόνος είναι ανθρώπινο εφεύρημα για δική μας διευκόλυνση. Χριστός γεννάται
και δεν γεννήθηκε απλώς, αφού η Γέννηση είναι η υπερβατική σάρκωση του άχρονου
και αχώρητου Υιού και Λόγου του Θεού.
Δεν είναι απαραίτητο να το πιστέψει κανείς, αφού και η πίστη
αποτελεί προσωπική υπόθεση και επιβάλλεται να είναι το αποτέλεσμα απόλυτα ελεύθερης
επιλογής.
«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» είπε ο γεννηθείς και γεννώμενος.
Οι λοιπές ιστορικές αμαρτίες της καθεστηκυίας εκκλησίας… ουδεμία σχέση έχουν με
τον Κύριο. Σας διαβεβαιώ κι ας έγιναν και γίνονται στο όνομά Του.
Το βέβαιο είναι πως ετούτες τις μέρες, για άλλη μία χρονιά,
η Γέννηση του Χριστού αποτελεί «μέγα σκάνδαλο» και «μωρία» για όποιον δεν μπορεί
να προσεγγίσει το υπερβατικό εν τοις μυστηρίοις.
Λογικό μου φαίνεται γι αυτό ας αφήσουμε η κάθε πλευρά την άλλη
απετροβόλητη… μέρες που είναι, ε;
Από την άλλη η Πρωτοχρονιά θα αποτελεί πάντα σημείο τομής
του δικού μας χρόνου. Σημείο απολογισμού, προγραμματισμού, ελπίδων και μέρα
ανταλλαγής ευχών και δώρων.
Το πόση αλήθεια θα έχουν όλα αυτά και το πόσο αντίκρισμα
εξαρτάται από εμάς.
Πάντα από εμάς εξαρτιόταν και για να μην έχουμε αυταπάτες, ας
αναλογιστούμε πόσες πολλές περισσότερες συμβάσεις και εξαναγκασμούς ήταν
αναγκασμένες να ανεχθούν οι προηγούμενες γενιές.
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά σαν πάντα λοιπόν; Σαν τα παλιότερα χρόνια; Σαν και τότε που η
κατανάλωση -δήθεν- δεν είχε καταπιεί τους ανθρώπους. Σαν και τότε που η ταχύτητα
-δήθεν- δεν είχε υπερβεί τα αισθήματα; Σαν και τότε που μόνο ίχνη αλήθειας στόλιζαν,
σαν πολύχρωμα κορδελάκια, τα δέντρα της -δήθεν- αθωότητας ενός κόσμου που όλοι
ξέρουμε ότι δεν ήταν και τόσο αθώος;
Ή Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά της αλήθειας μας… της δικής μας
προσωπικής και κοστοβόρας αλήθειας;
Διότι σήμερα είμαστε πιο ελεύθεροι από ποτέ να απορρίψουμε κάθε
τι που δεν επιθυμεί η καρδιά μας, κάθε τι που δεν γεννιέται ως αλήθεια μέσα μας…
κάθε σύμβαση και κάθε πρέπει. Όσο κι αν αυτό μπορεί να μας βγάλει, προσωρινά,
από τη βολή μας. Όσο κι αν θα κληθούμε να πληρώσουμε το -μπορεί και σκληρό- τίμημα.
Χρόνια μας Πολλά.
