Η Χώρα του Αχωρήτου...

Βαϊφόρος Πῶς οἱ δρόμοι εὐωδᾶνε μὲ βάγια στρωμένοι, ἡλιοπάτητοι δρόμοι καὶ γύρω μπαξέδες! Ἡ χαρὰ τῆς γιορτῆς ὅλο πιότερο ἀξαίνει καὶ μακριάθε βογγάει καὶ μακριάθε ἀνεβαίνει. Τὴ χαρά σου, Λαοθάλασσα, κῦμα τὸ κῦμα, τῶν ἀλλῶνε τὰ μίση καιρὸ τήνε θρέφαν κι᾿ ἂν ἡ μαύρη σου κάκητα δίψαε τὸ κρῖμα, νὰ ποὺ βρῆκε τὸ θῦμα της, ἄκακο θῦμα! Ἄ! πὼς εἶχα σὰ μάνα κι᾿ ἐγὼ λαχταρήσει (ἦταν ὄνειρο κι᾿ ἔμεινεν, ἄχνα καὶ πάει) σὰν καὶ τ᾿ ἄλλα σου ἀδέρφια νὰ σ᾿ εἶχα γεννήσει κι᾿ ἀπὸ δόξες ἀλάργα κι᾿ ἀλάργα ἀπὸ μίση! Ἕνα κόκκινο σπίτι σ᾿ αὐλὴ μὲ πηγάδι. . . καὶ μία δράνα γιομάτη τσαμπιὰ κεχριμπάρι. . . νοικοκύρης καλὸς νὰ γυρνᾷς κάθε βράδι, τὸ χρυσό, σιγαλὸ καὶ γλυκὸ σὰν τὸ λάδι. Κι᾿ ἅμ᾿ ἀνοίγῃς τὴν πόρτα μὲ πριόνια στὸ χέρι, μὲ τὰ ροῦχα γεμάτα ψιλὸ ροκανίδι, (ἄσπρα γένια, ἄσπρα χέρια) ἡ συμβία περιστέρι ν᾿ ἀνασαίνῃ βαθιὰ τ᾿ ὅλο κέδρον ἀγέρι. Κ᾿ ἀφοῦ λίγο σταθῇς καὶ τὸ σπίτι γεμίσῃ τὸν καλό σου τὸν ἤσκιο, Πατέρα κι᾿ Ἀφέντη, ἡ ἀκριβή σου νὰ βγάνῃ νερὸ νὰ σοῦ χύσῃ, ὁ ἀνυπόμονος δεῖπνος μὲ γέλια ν᾿ ἀρχίσῃ. Κι᾿ ὁ

Ο παλιός ζωγράφος νήστεψε πολύ, έκανε την προσευχή του κατά την ανατολή, έπιασε με κατάνυξη το πινέλο και χάραξε τα κερένια χέρια και τα χαμηλωμένα μάτια της και το στρογγυλό μάγουλο του Βρέφους. Είχε όμως στα πόδια του ένα σκύλο μ‘ αγαθή ματιά, ο κότσυφας σφύριζε τον όρθρο στην ιτιά, κ' η καλόγρια έβγαζε νερό από το πηγάδι κ' έψελνε ένα τροπάριο στη Χαριτωμένη. Ο ζωγράφος έκανε το σταυρό του κ' έγραψε: Μήτηρ Θεού. Και δεν ήξερε πώς είχε ζωγραφίσει μια μητερούλα ταπεινή, που σκυμμένη νανουρίζει το μωρό της με ψιλή παιδιάτικη φωνή. Χωρίς άλλο η Παναγιά σηκώνεται πρωί-πρωί και γυρνάει τη ρόκα της ως την ώρα που σημαίνει εσπερινός. Η μια μέρα πλάι στην άλλη πάει στρωτά σαν τα γράμματα του Οκτώηχου - κ' η βδομάδα αρχίζει μ' ένα κόκκινο μεγάλο κεφαλαίο:την Κυριακή. Χωρίς άλλο το μωρό της παίζει με μια γίδα κανελλιά, κ' εκείνη το κοιτάζει με πελώρια μάτια εκστατικά, που δεν πίστεψαν ακόμα ολότε

Άβυσσος ευσπλαχνίας, Άγαμος, Αγάπη, Αγία Σιών, Αγία αγίων μεγαλύτερη, Αγία Ζώνη, Αγία Σκέπη, Αγιοτέραν, Αγνή, Αγνείας ηώς, Αγλάισμα μητέρων, Αδαμιαία, Αδιάβατος θάλασσα, Αδιόδωτος Πύλη, Αειμακάριστος, Αειπάρθενος, Αέναος Κρήνη, Αινετή, Αιτία αγαθών, Αληθινή, Ακάθιστος ύμνος, Ακαταίσχυντος, Ακήρατος, Ακήρατη φυτοφόρος, Ακοίμητος, Ακοή, Ακρωτήρι καλής ελπίδας, Ακτίς νοητού ηλίου, Άμεμπτος, Αμετάθετος Ελπίς, Άμπελος, Άλας αρετών, Αλόχευτη λοχεία, Αμπέλι θεογεώργητο, Αμνάς, Αμόλυντος, Άμωμος, Ανακεφαλαίωση Χαρίτων, Άνασσα, αναιρέτις αράς, Ανήροτος χώρα, Άνθος αμάραντον, Άνθος αφθαρσίας, Άνθος Χριστόν βλαστήσασα, Ανοικτήριον Παραδείσου, Άξιον Εστί, Αξιομακάριστος, Απείρανδρος, Απειρόγαμος, Απειρόκακη, Απίστων αμφίβολον άκουσμα, Απόρθητο τείχος Βασιλείας, Αρετής εικόνα, Άρνηση κάθε κακίας, Άρρητος σοφία, Άρουρα ευφορίας οικτιρμών, Άρτος ζωής, Αρχαία, Αρχιστράτηγος, Αρχηγός σωτηρίας, Ασίγαστο στόμα, Άσμα ασμάτων, Άσμα αγγέλων, Άσμα τρισεράσμιο, Ασπασμός άνωθεν, Άσπιλος, Άσπορος Βλάστησις,